Cera teraz a kiedyś - porównanie co się zmieniło

Zauważyłam, że czasami na bloga trafiają osoby, szukające zdjęć porównujących moją cerę przed i po zmianie na azjatycką pielęgnację. Chciałabym dzisiaj ten temat rozwinąć :). Ale słowo ostrzeżenia: jeśli nie lubisz widoków porów, zmarszczek i zaczerwienień (czyli wszystkich rzeczy, których praktycznie nie widujemy na zdjęciach w erze photoszopa ;p) lepiej omiń ten wpis.

Kiedyś już wstawiłam zdjęcia, pokazujące jak wyglądałam koło roku 2008, chwaląc się efektami, jakie udało mi się osiągnąć w 2011 roku... i rzeczywiście w 2011 byłam z siebie bardzo zadowolona - w porównaniu z 2008 efekty były świetne. Ale patrząc z perspektywy 2014 roku, mogę jedynie powiedzieć, że w 2011 roku... moja cera wyglądała tragicznie ;D.

Może opiszę Wam moją "cerową historię" - popularne są tego typu historie o włosach, czemu więc nie zrobić o cerze? :3

Urodziłam się w 1984, więc w tym roku będę świętować swoje 30ste urodziny :D. 

Jako nastolatka nie miałam ładnej cery - od mniej więcej 12 roku życia pojawiły się na niej pierwsze problemy w formie okazjonalnych wyprysków oraz rozszerzonych porów. Z każdym rokiem to właśnie zapchane pory były moją zmorą. W czasach, gdy dorastałam, rynek kosmetyków dla nastolatków składał się głównie z mieszanek alkoholowo-salicylowych, bo wierzono, że nastolatki mają tylko jeden problem: trądzik. Przez to większość kosmetyków tragicznie przesuszała skórę i myślę, że wiele osób z mojej generacji po przygodach z nimi dochodziła do wniosku, że lepiej niczego nie używać.

Nie umiałam poradzić sobie z porami, więc po prostu zostawiłam je w spokoju licząc, że z czasem same znikną, gdy skończy się "burzliwy okres dorastania". Ale pory nie zniknęły, tylko zmieniły się w blizny typu "ice pick" po obu stronach nosa. Gdyby wtedy było tyle blogów urodowych, pewnie miałabym lepsze szanse w tej walce.

W wieku około 20 lat zaczęłam eksperymentować z piankami i kremami L'Oreal Happyderm. Niestety te kosmetyki niewiele dla mnie zdziałały, ponieważ w wieku 22 lat wypatrzyłam na swojej twarzy pierwszą zmarszczkę - na linii pomiędzy kącikiem nosa a kącikiem ust. Pamiętam, że to był... szok. Nie mogłam uwierzyć, że dopadło mnie coś, co zawsze wiązałam ze znacznie późniejszym wiekiem. Kiedy nie ma się zmarszczek, łatwo wierzyć, że się nigdy nie pojawią, że w jakiś sposób, jest to problem wszystkich innych osób, tylko nie nasz...

Zmieszana wybrałam się do Rossmana (mieszkałam wtedy jeszcze w Polsce) i spędziłam dobre pół godzinny, przeglądając absolutnie każdy z dostępnych na półce sklepowej kremów. Ale wszystko było bardzo, bardzo konfundujące... Miałam wrażenie, że istnieją tylko 3 typu produktów: na trądzik, nawilżające i dla osób po 35 roku życia. A co ze mną? Osobą młodą, której skóra wcale nie wymagała nawilżania, ale miała już zmarszczkę? Ze sklepu wyszłam z pustymi rękami.

W 2008 roku znalazłam się w Singapurze i moja skóra wyglądała... źle. Nie wiedziałam, jak o nią dbać, a miesiące spędzone na intensywnym studiowaniu, stres związany z relokacją oraz pierwsza, ekstremalnie wymagająca praca spowodowały, że wyglądałam tak:

2008

Nie znałam wtedy jeszcze azjatyckich technik pielęgnacji i moim naturalnym odruchem było inwestowanie w znane mi marki. Zaczęłam od L'Oreal, potem stawiałam na Chanel (seria "Ultra Correction Lift"), potem przeszłam na Estee Lauder (głównie seria "Advanced Night Repair"). Kosmetyki były drogie, ale nie wydawały się wiele zmieniać.

Swoją przygodę z azjatycką pielęgnacją zaczęłam od kremów BB. Najpierw Lioele (którego polecania żałuję, bo z perspektywy to jeden ze słabszych kremów...), potem Skin79, potem SkinFood i tak się potoczyło... Kiedy przestawiłam się na kosmetyki Ginvery, cera znacznie się poprawiła. To był początek :).

W 2011 roku uregulowałam już kwestie kosmetyczne. Zaczynałam coraz lepiej rozumieć jakie składniki wywołują jakie efekty - nie wystarczy sięgnąć po krem, obiecujący to czy tamto. Warto wiedzieć CO w tym kremie ma nam służyć :). Dobieranie kosmetyków po obietnicach producenta nie działa - trzeba wybierać te, które mają odpowiednie składniki.

2011 - poprawa

W 2012 roku rozpoczęłam serię zabiegów laserowych spectral - ich celem była poprawa jakości cery, głównie walka z pigmentacją. Moja twarz była pokryta masą burych plam i choć nigdy nie myślałam zbyt wiele o ich usuwaniu, okazało się, że bez nich cera wygląda o wiele bardziej klarownie.

Plamek ciągle przybywało i zlewały się ze sobą.

Ze spectralu zrezygnowałam po 6 zabiegach. Choć dobrze usuwał przebarwienia, miałam wrażenie, że sprawia, że cera robi się coraz cieńsza i traci elastyczność. 

2012 to rok, w którym zaczęłam się interesować tematem migracji twarzy. Zapoznanie się z tym tematem zmieniło moje podejście do kwestii starzenia - kiedyś myślałam, że to tylko kwestia zmarszczek, ale prawda jest taka, że nawet ze zmarszczkami można wyglądać bardzo młodo. Zaś problem zmarszczek "od uśmiechania" to tylko i wyłącznie kwestia migracji twarzy i żaden krem na nie nie pomoże. Tak samo na worki pod oczami.

W 2013 na porządnie wzięłam się za dbanie o cerę i włączyłam do niej masaże i ćwiczenia. Na początku stawiałam przede wszystkim na prewencję, ale skóra wymagała trochę poważniejszego traktowania między innymi peptydami oraz rozkurczającym zmarszczki acetyl hexapeptide. Musiałam też stoczyć bój o zanikający policzek.

Przybliżenie na oko i policzek - 2011 i 2014

Na chwilę obecną cera jest w dużo lepszym stanie. Udało mi się opanować sztukę oczyszczania i nawadniania, by pozbyć się zaczerwienień. Ćwiczeniami i peptydami udało mi się zawalczyć o jakość skóry wokół oczu. 

2014

2014

Cera nie jest idealna (czy nawet warto dążyć do ideałów? ;)), ale nigdy nie była w tak dobrym stanie. Z mojej perspektywy to, co zmieniło się najbardziej, to moje zrozumienie jakie składniki działają i w jaki sposób. Ćwiczenia i masaże są zaś niezbędne, żeby powalczyć o mniejsze worki pod oczami oraz zaginającą się skórę przy "zmarszczkach od uśmiechania".

Postaram się w najbliższym czasie opisać dokładnie, co zmieniłam w swojej pielęgnacji w ostatnim roku. To zdecydowanie był pierwszy rok intensywniejszej walki z pierwszymi oznakami starzenia. Jeśli interesuje Was mój poprzedni system, bardziej nastawiony na prewencję, to przedstawiłam go TUTAJ.

P.S. Z góry zaznaczam, że nie interesują mnie wszelkiego rodzaju teorie spiskowe, które na 100% pojawią się pod tym postem. Wiem, że we współczesnych mediach nie ma artykułów, które nie opisują jakieś sensacji czy wielkiej afery, i wiem, że w zderzeniu z tym mój blog, który pokazuje rzeczywistość, jest zwyczajnie nudny, więc wiele osób na siłę próbuje doszukiwać się we wszystkim manipulacji, sensacji i photoshopa. Ja nie widzę sensu falsyfikowania zdjęć, bo przecież można je bez problemu zweryfikować oglądając filmy na kanale YT. Piszę tak jak jest i pokazuję jak co wygląda, bo tak jest najwygodniej i taki jest mój styl.