Moja operacja plastyczna...

Kiedy miałam 19 lat, w gabinecie lekarskim, lekarz jednym sprawnym ruchem skalpela wyciął z mojego dekoltu... pieprzyk. Był to bardzo denerwujący pieprzyk, ponieważ wystawał ponad skórę niczym doczepiona do niej maleńka, 2 milimetrowa kuleczka brązowej masy i niestety ramiączko stanika ciągle o ten pieprzyk zaczepiało.

Z tym jednym cięciem skalpela dołączyłam do światowej grupy ludzi, którzy przeszli operację plastyczną. Przez lata ślad po pieprzyku się zabliźniał i na chwilę obecną wcale go nie widać.

Twarz dalej bez zmian ;p Fotka, by przypomnieć wam jak wyglądam ;)

Terminy "operacja plastyczna" oraz "chirurgia plastyczna" są zazwyczaj kojarzone z drastycznymi zmianami w wyglądzie. Budzą mieszane uczucia, kontrowersje, wymagają od nas zajęcia stanowiska "za" czy "przeciw". Nie ma dokładnej definicji kiedy zabieg definiowany jest jako operacja plastyczna, więc wiele zabiegów wrzucanych jest do worka z tą etykietą.

Częstokroć widzę pisane w sensacyjnym tonie komentarze, że Korea prowadzi w statystykach światowych, jeśli chodzi o ilość wykonywanych operacji plastycznych. Fakt, że najpopularniejszym zabiegiem jest usuwanie, gdyż najwyraźniej zdrowie skóry i opieka dermatologiczna są dość popularne w Korei,  pieprzyków jest pomijane.

To jak patrzymy na zabiegi tego typu i które z nich nazywamy "chirurgią plastyczną", z mojej perspektywy, wiele mówi o kulturze piękna. Gdy poprzez przeglądarkę internetową zaczniecie poszukiwać zdjęć, przedstawiających efekty chirurgii kosmetycznej z Korei, na pewno traficie na masę tego typu zdjęć:

Co je łączy? Przodozgryz. Co jest w tym ciekawego? W Europie przodozgryz jest traktowany jako problem natury medycznej i jego zoperowanie traktowane jest jako leczenie, więc w wielu krajach jest ono fundowane przez państwo. Irlandzka blogerka Leanne Woodfull, dotknięta właśnie przodozgryzem, relacjonowała na blogu oraz kanale YT proces operacji jej przodozgryzu oraz otwarcie opowiadała o dyskryminacji i przykrościach, z jakimi spotykała się, jako osoba dotknięta deformacją twarzy. Jej operacja została zrobiona w publicznym szpitalu.

*

*

Jednak w Korei przodozgryz jest traktowany jako kwestia kosmetyczna, nie medyczna, dlatego często pojawia się na zdjęciach klinik kosmetycznych. Pomimo, że w Europie przodozgryz uznawany jest za chorobę, nie zmienia to faktu, że media oraz społeczność internetowa traktują tego typu operację jako zabieg kosmetyczny. Nie słynący ze zbyt ambitnych artykułów, serwis dailymail.co.uk opublikował tekst, sugerujący że tego typu operacje, to tylko kwestia próżności i fanaberii, odmawiając korekcie przodozgryzu statusu usuwania deformacji.

Nie mówię, że wszyscy, którzy robią sobie operację żuchwy, robią to, by korygować przodozgryz. Jednak większość zdjęć przed i po pokazuje właśnie korektę przodozgryzu.

Granica między zabiegiem niezbędnym ze względów medycznych, a estetycznych wydaje się być trudna do uchwycenia w tym wypadku. W swoich vlogach Leanne Woodfull podkreślała ogromny wpływ przodozgryzu na jej życie oraz sytuacje społeczną. Ciężko zaprzeczyć, że ludzie z natury nie są szczególnie miły czy tolerancyjni wobec osób mało urodziwych, więc łatwo sobie wyobrazić, co przechodzą osoby z wyrazistymi deformacjami twarzy. Nawet jeśli przodozgryz nie miał dla Woodfull implikacji zdrowotnych, ogromnie ważył na jej stanie psychicznym, co z kolei mogłoby się zwrotnie odbić na jej zdrowiu fizycznym i jakości życia.

Szczerze mówiąc, nie mam w tym wpisie do przekazania żadnej konkretnej myśli, poza tą, by zachować otwarty umysł, nawet w wywołującej tak ekstremalne emocje, kwestii jak chirurgia plastyczna. Ja sama na początku nie zwróciłam uwagi, że nachalne plakaty, które można wypatrzeć w seulskim metrze, na dobrą sprawę reklamują korektę deformacji

Myślę, że ciekawie jest obserwować, jak różne podejście mają różne kultury do kwestii deformacji i korekt estetycznych. W Europie społeczeństwo sponsoruje zabieg estetyczny, niejako przyznając, że nie jest to tylko kwestia estetycznej fanaberii. W Korei zaś na przodozgryz patrzy się jako na kwestię estetyczną, której naprawa leży w gestii osoby dotkniętej problemem, zaś społeczeństwo nie chce ponosić tego kosztu. Jednocześnie to Zachód jest często źródłem, demonizujących chirurgię plastyczną, artykułów.

Czy uważacie, że społeczeństwo powinno płacić za operacje tego typu? Czy nie jest to przyznaniem się pośrednio do bycia powierzchownym i próżnym, skoro nie jesteśmy w stanie zaakceptować osób, które nie pasują do klasycznych ideałów urody? Czy może uważacie, że osiągnięcie tolerancji na tym polu jest niemożliwa i wręcz koniecznym jest, by społeczeństwo płaciło za korekty poważnych deformacji? Jestem ciekawa, co o tym myślicie.