Dlaczego nie lubię "naturalności"...

Może niektórzy z Was zauważyli, że do furii doprowadzają mnie komentarze zachwalające "naturalność". Jestem skora twierdzić, że zjawisko zachwalania "naturalności" zaczyna w Polsce przybierać rozmiary nagonki.

Bardzo, bardzo często zauważam, że jeśli tylko komuś się wydaje, że wypatrzył na moich zdjęciach/filmach coś naturalnego, to od razu musi być komentarz, że tak lepiej, bez makijażu czy soczewek. Mimo, że w każdym filmiku czy na zdjęciach mam założone soczewki, to od lat dostaję komentarze "lepiej Ci bez! Wyglądasz super bez soczewek". Kiedy w toku rozmowy z komentującym wyjdzie jednak, że to soczewki, to nie raz osoba wycofuje swój komplement i poleca, aby jednak z soczewek zrezygnować, bo na pewno będzie bez nich lepiej.

Paranoja związana z zachwalaniem naturalności przybiera takie rozmiary, że zaczyna zmieniać percepcję u niektórych. Jak widzą coś, co wydaje się naturalne, to od razu pojawiają się pozytywne komentarze, ale jak coś prawdopodobnie jest sztuczne, to od razu następuje fala negatywnych. Zauważyłam to, gdy  zapostowałam na Facebooku zdjęcie z doczepionymi plastikowymi kosmykami z Korei. Posypało się wiele komentarzy, że wygląda to tragicznie, bo się sztuczne włosy nienaturalnie świecą.. Cały żart polega na tym... że na zdjęciu świecą się moje własne, naturalne włosy - bo są zdrowe i w dobrym stanie. 

Gdyby na zdjęciu były prezentowane w innym kontekście, to zbierałby pochwały za piękny blask... Ale ze względu na panujące przekonanie, że wszystko co sztuczne jest "blee" i "feee", nawet moje własne włosy okazały się "świecić jak u lalki Barbie".

Nie lubię tego całego wartościowania, że piękno "naturalne" jest lepsze, fajniejsze i bardziej wartościowe. Dlaczego?

1. Doszukiwanie się na siłę "naturalnego piękna" jest tak samo powierzchowne, jak nazywanie kogoś brzydkim, bo nie ma makijażu czy innych "ulepszeń". Oba zachowania są skupianiem się na negatywnym. Mówiąc, że ładniejsze jest naturalne, pośrednio mówimy, że nienaturalne jest brzydkie. To trochę jak mówienie, że ponieważ krągłe kobiety są ładne, to każda szczupła osoba jest anorektycznym, wygłodzonym wieszakiem, nie zasługującym na uwagę. A jest to krzywdzące.

2. Piękno to piękno - patrzymy na coś, co odbieramy jako piękne i cieszy to naszą duszę. Może to być piękno innej osoby, może być to jak wyglądamy w konkretnej fryzurze czy stroju, może to być piękny krajobraz. Tylko dlatego, że coś jest "naturalne", nie czyni go to automatycznie pięknym. Zdechła ryba jest "naturalna", ale nie czyni jej to pięknym.

3. Nie każdy jest z natury piękny, a żyjemy w świecie, gdzie bycie ładnym (albo postrzeganym jako osoba naturalnie ładna) bardzo ułatwia życie. Ja nie byłam ładnym dzieckiem i często cierpiałam, kiedy nauczycielki w szkole traktowały ulgowo piękne blondyneczki o cherubinkowych twarzach (...dobrze dla nich!). Nie byłam też ładną nastolatką i zdarzyło mi się, że ktoś dosłownie opluł mnie na ulicy za "krzywą mordę", czy obrzucił obelgami. Dlaczego wymagać od osób, które nie urodziły się ładne, aby nic z tym nie robiły i cierpiały przez to w imię idei, że "naturalne piękno jest bardziej wartościowe"?

4. Jest ogromna różnica, między posiadaniem własnej opinii, a posiadaniem oczekiwań wobec innych. Jeśli podoba Ci się naturalne piękno, to nikt Ci nie broni, ciesz swe oczy do woli. Ale najeżdżanie na innych i propagowanie przy każdej okazji polityki "naturalne LEPSZE" i słowna agresja na ludzi, którzy nie spełniają Twoich oczekiwań, jest formą nacisku i manipulacji. Dlaczego nie uruchomić w sobie więcej mechanizmów akceptacji i tolerancji? Są różni ludzie, różne potrzeby, różne gusta..

5. Jeśli ktoś urodził się z wygranym losem na loterii genetycznej, to super! Niech się cieszy i korzysta ze swojej naturalnej urody. Jeśli jednak ktoś urodził się średni, ale chce być piękny - to czemu tak to niektórych w oczy kłuje? Póki to co robimy z naszym ciałem i życiem nie ingeruje w życie innych, to nie ma potrzeby, aby próbowali oni zmuszać tą osobę do zmiany zachowania.

6. Usilne doszukiwanie się "naturalnego piękna" często skrzywia naszą perspektywę i widzimy je tam, gdzie albo go nie ma, albo jest uzyskane poprzez makijaż. Po co się samemu manipulować?

Takich bitew z "naturalnością" miałam już wiele.... Kiedyś na pierwszą stronę jednego z bardziej popularnych serwisów z obrazkami "motywacyjnymi" wypłynęło moje zdjęcie z podpisem chwalącym naturalne piękno. Wkurzyło mnie to na maksa, bo w podtekście było, że jeśli ktoś nie jest naturalny, to nie może być piękny. Ironia polegała na tym, że zdjęcie którego użyto, aby zaprezentować moje "naturalne" piękno, było przeze mnie retuszowane w Photoshop'ie, za pomocą którego usunęłam sobie przebarwienia ze skóry oraz cienie pod oczami.

W Azji kosmetyki i ogólnie kanon urody często "skręca" w stronę naturalnego wyglądu. Jest masa kosmetyków i zabiegów, pozwalających uzyskać efekt "wygranej na loterii genetycznej". Tak, naturalne piękno ma swój urok... ale w Azji nie ma mody na rozliczane kogoś, czy urodził się ładny, czy swój "naturalny 'look'" wypracował. Wiele Polaków wydaje się mieć potrzebę propagowania idei, że naturalny wygląd MUSI być uzyskany naturalnie.

Ja wierzę, że piękno to piękno, a skupianie się na tym, które jest "bardziejsze" nie prowadzi do niczego pozytywnego! Chodzi o to, aby czuć się dobrze i cieszyć duszę.

Kciuk w górę, jeśli wierzysz, że piękno to piękno i nie ma co się doszukiwać, czy jest naturalne czy wypracowane!