61. Z cerą jak z jajkiem, czy może wręcz przeciwnie? Jak przywrócić skórze jędrność?

Z Japonii pochodzi pomysł, by do skóry podchodzić z ekstremalną delikatnością - żadnego naciągania, ugniatania czy uciskania. Producenci kosmetyków sprzedają niebiańsko lekkie pianki, muślinowe ściereczki oraz naturalne gąbki, które pozwalają obchodzić się z cerą jak z przysłowiowym jajkiem. 

Ale czy jest to jedyne słuszne podejście? Z Chin pochodzi technika samo-masażu zwana "qigong" i jej elementy to między innymi pocieranie dłońmi skóry twarzy. Podstawowy ruch to przyłożenie dłoni to twarzy i przesuwanie ich w górę i dół, delikatnie pociągając skórę.

Czy takie naciąganie ma sens? Z mojej perspektywy, jak najbardziej! Im jesteśmy starsi, tym struktury kolagenu w skórze stają się słabsze i zaczynają się załamywać - skóra staje się wiotka i traci jędrność. Pojawiają się zmarszczki. Ciało nie ma żadnego naturalnego mechanizmu, który identyfikowałby te zmiany jako wymagające naprawienia, dlatego problem wiotkiej skóry czy zmarszczek rzadko zniknie sam z siebie.

By zwalczyć problem braku jędrności skóry, musimy jakoś zakomunikować naszemu ciału, by wzięło się za regenerację. Delikatne uszkodzenie skóry jest właśnie tego typu sygnałem. Ale nie chodzi tutaj o robienie sobie krzywdy! Jeśli skórę uszkodzi się zbyt mocno, zamiast łagodnej regeneracji możemy dorobić się stanu zapalnego i tkanek bliznowatych. Sekret tkwi w odpowiednio małej dawce uszkodzeń, które wywołają relatywnie intensywne procesy odnowy.

Od wieków znana jest technika pocierania suchej skóry ostrą szczotką, by przywrócić jej jędrność. Nowoczesna medycyna estetyczna zachęca do terapii polegającej na igłowaniu cery. Najwięksi fani tego typu technik polecają podszczypywanie i '"ukręcanie" skóry. Zaś chiński masaż qidong zachęca, by skórę lekko pobudzić poprzez pocieranie. Wszystkie te zabiegi komunikują skórze, by produkować więcej kolagenu i "posprzątać" uszkodzone struktury.

Na marginesie dodam, że na podobnej zasadzie działają kwasy, ale ponieważ ich działanie jest powierzchniowe, by dotrzeć do niższych partii skóry, które muszą zostać uszkodzone, by wysłać sygnał do regeneracji, muszą uszkodzić właściwie wszystkie powierzchniowe warstwy "po drodze" do właściwej warstwy. Ryzyko stanu zapalnego, blizn, pigmentacji, itd. powoduje, że niechętnie patrzę na terapię mocnymi kwasami. AHA i BHA działają delikatnie na powierzchni i nie niosą takiego ryzyka, ale do retinoidów nie mam przekonania - zwłaszcza biorąc pod uwagę ilość terapii zastępczych, które są tańsze i przede wszystkim bezpieczniejsze.

Jak wykonać?

Nie jestem specjalistką od masażu, ani tym bardziej qigong... Ale i tak będę Was intensywnie zachęcać, byście spróbowały pocierania twarzy - czyli bardziej luźnej interpretacji samej idei. Bardzo to polecam osobom, borykającym się z wiotką i pozbawioną jędrności cerą. Po kilku tygodniach takiego pocierania, skóra powinna stać się grubsza i bardziej napięta.

Twarz można pocierać wierzchem dłoni, wierzchem zagiętych palców lub boczną stroną palca wskazującego. Ja najbardziej lubię używać środkowego przegubu zagiętych palców. To wystarczająco mała powierzchnia, by mieć nad nią dobrą kontrolę i mniej szorstka niż wierzch całej dłoni.

Na twarz nie nakładamy kremów, dających mocny poślizg (zdecydowanie nie oleistych). Chodzi tutaj o uzyskanie lekkiego tarcia, które delikatnie naciąga skórę, ale bez zaginania jej w poważne zmarszczki czy "rwania" jej.

Masaż zaczynamy od czoła - przesuwamy dłonie pionowo intensywnie pocierając powierzchnię czoła przez kilka sekund, aż poczujemy, że skóra się rozgrzewa. Przechodzimy do skóry policzków i pocieramy poziomo, zagarniając skórę od środka twarzy ku skroniom. Jeśli skóra zbyt łatwo się naciąga, warto unieruchomić masowaną część twarzy - jeśli np. masujecie bruzdę między kącikiem nosa a ust, palce drugiej ręki ułóżcie w kształt litery "V" i przyłożcie je po obu stronach zmarszczki. Jeśli problemem jest skóra na policzku, można napiąć lekko usta, by uzyskać bardziej napiętą powierzchnię.

Używając boku palca wskazującego pocieramy skórę w okół oczu - to delikatny region i nie każdemu masaż będzie odpowiadał. Początkowo skóra może źle reagować i na kilka tygodni mogą pojawić się zmarszczki, które po czasie powinny się odbudować. Ale jeśli czujecie, że taki masaż tylko naciągnąłby skórę, to lepiej go sobie odpuścić i jedynie lekko poklepywać skórę w okół oczu opuszkami palców.

Resztę masażu polecam skoncentrować na policzkach i linii szczęki. Można też, używając palców wskazujących, wymasować rejon ust - kładziemy jeden palec nad ustami, drugi pod ustami i masujemy przesuwając każdy w przeciwnym kierunku. Ostatni krok to pocieranie podbródka i polecam poświęcić na ten region trochę więcej czasu, gdyż ładnie zarysowany podbródek to ozdoba twarzy.

Po takiej sesji pocierania skóra może być lekko zaróżowiona, mięśnie twarzy powinny być rozluźnione i rozgrzane. Ponieważ skóra jest dobrze ukrwiona, to dobry moment, aby nałożyć krem lub maseczkę odżywiającą cerę.

Podsumowując

Zdaję sobie sprawę, że technika, którą tu opisuję, jest dość kontrowersyjna. Sami specjaliści nie są tutaj zgodni. Jedni przyrównują skórę do gumki do włosów - raz naciągnięta nie wróci już do swojego poprzedniego stanu. Inni argumentują, że bez sensu jest porównywanie żywego, aktywnego organu, który potrafi się regenerować, do martwego obiektu.

Myślę, że rozważając, w którą stronę pójść, warto jest przyjrzeć się swojej cerze i ocenić, do czego ma predyspozycje. Ja lubię tą technikę - pomaga mi ze skórą przy krawędzi żuchwy oraz w walce z wiotczeniem w rejonie, gdzie tworzą się worki pod oczami. Ale czy zadziała na każdego? Jeśli borykacie się z wiotczejącą, tracącą grubość skórą, zachęcam Was do dania szansy tej technice - można zacząć od mniej wrażliwych na zmarszczki regionów, jak policzki, szyja i podbródek. Jeśli zauważycie pozytywne rezultaty, można zacząć intensywnie pocierać bardziej delikatne okolice twarzy.