Chirurgia plastyczna - Wschód a Zachód

Jedną z pułapek pisania bardzo niszowego i skupionego na konkretnym temacie bloga jest tworzenie iluzji, że temat jest niezwykle ważny, popularny i powszechny. Niestety blog Azjatycki Cukier bardzo często wpada w tą pułapkę: ponieważ piszę go już od wielu lat, poruszam coraz bardziej wyspecjalizowane i mało znane tematy, wyciągam sekrety i metody, o których nawet większość osób w Azji nie ma pojęcia. Tworzy to wrażenie, że wszyscy w Azji owładnięci są kultem piękna i makijażu, kiedy tak naprawdę na owo owładnięcie cierpię głównie ja ;).

Z mojej perspektywy - osoby, która jedną "nogą" stoi w Azji, drugą w Europie - wydaje mi się, że ilość czasu, pieniędzy i uwagi, jakie przeznacza się na dbanie o wygląd, są w obu częściach świata bardzo podobne, ale idą w innych kierunkach.

Na przykład Polki bardzo przejmują się podkładami, pudrami i brązerami, i to w nie gotowe są inwestować swoje fundusze, zaś Koreanki będą kupować 9-częściowy zestaw kremów, toników i emulsji. W Europie stresujemy się, że mamy cellulit: przed lustrem oglądamy się z każdej strony przeżywając istnienie owej "pomarańczowej skórki" i żaden argument z serii "wszyscy tak mają" nie pomaga. W Azji kobiety stoją przed lustrem i załamują się nad swoim płaskim nosem i argument, że praktycznie wszyscy taki mają też na niewiele się zda ;).

Kontrowersyjną kwestią pozostaje chirurgia plastyczna, zwłaszcza, że zawsze słychać jak bardzo jest powszechna w Korei. Jak to jednak często bywa, sprawa ma "drugie dno" i chciałabym Wam dzisiaj je przybliżyć.

Od razu zaznaczam, że kiedy mówię o chirurgii plastycznej, większość informacji odnosi się do głównie Korei, ale nie koniecznie do całej Azji. Korea jest azjatyckim centrum chirurgii plastycznej, a reszta krajów podąża za Koreą i kreowanymi tam trendami. Warto jednak podkreślić, że Japonia nie przyłącza się do tych trendów - w tym kraju zafundowanie sobie jakiejkolwiek zmiany w wyglądzie jest uważane za akt rebelii i pogardy wobec rodziców, więc w Kraju Kwitnącej Wiśni preferuje się tylko kosmetyczne zmiany.

Często mówi się, że w Korei operacje plastyczne są powszechne. Kontrastuje to z realiami Zachodu, gdzie operacje plastyczne wydają się być jedynie zjawiskiem marginalnym. Ale to nie jest tak, że w Europie czy Ameryce Północnej nie ma operacji plastycznych - są, ale są zdecydowanie inne. Chirurgia plastyczna w Azji, a chirurgia plastyczna na Zachodzie poszły w dwóch kompletnie różnych kierunkach.

Te różnice wynikają przede wszystkim z odrębnych potrzeb klientów. W Azji zdecydowana większość zabiegów ma charakter mało inwazyjny, zaś ich odpowiedniki w Europie są dużo bardziej inwazyjne, krwawe i trwałe. Przeanalizujmy kilka sfer twarzy:

1. Oczy

Zabiegi w Azji: Nadawanie załamania w powiece i usuwanie załamania skóry w wewnętrznym kąciku oka. Oba zabiegi są dość proste i wykonywane tylko z miejscowym znieczuleniem. Wykonuje się je często zaraz po konsultacji z lekarzem i zabieg trwa około 15-30 minut.

Inny zabieg, to wstrzykiwanie żelu hialuronowego w dolną powiekę, aby stworzyć iluzję uroczego wałeczka pod okiem. Efekt jest nietrwały, gdyż żel się rozpuszcza po kilku miesiącach. Zabieg wykonywany ze znieczuleniem miejscowym.

Zabiegi w Europie i Ameryce: Usuwanie zwisającej powieki, usuwanie worków pod oczami. Oba zabiegi są dość "krwawe" i wymagają znacznego okresu rekonwalescencji. Koreańskim zabiegom odpowiada jedynie wypełnianie oczodołów żelem hialuronowym, jeśli ktoś nie jest zadowolony z zapadniętych oczu.

2. Nos

Zabiegi w Azji: Azjaci głównie narzekają na zbyt płaskie nosy. Większość osób będzie więc poprawiać je albo za pomocą wstrzyknięć żelu hialuronowego, albo wstawienia sobie własnej chrząstki pobranej np. z tyłu ucha. Choć ten drugi zabieg brzmi poważnie, jest w brew pozorom dość łatwy i szybki, i wykonuje się go pod znieczuleniem miejscowym. Blizna jest niewielka i schowana po wewnętrznej stronie nosa.

Zabiegi w Europie i Ameryce: Korekty nosa najczęściej mają na celu zmniejszenie jego rozmiaru lub usunięciu "garbu". Często oznacza to konieczność "otwarcia" nosa, by lekarz mógł usunąć część chrząstki lub wręcz fragmenty kości z nosa.

3. Żuchwa

Operacje żuchwy są popularne po obu stronach globu. Pierwszą znaną celebrytką, która zafundowała sobie ten zabieg jest Marilyn Monroe:

Ostrzej zarysowana broda daje iluzję kobiecej, ale również młodzieńczej twarzy - na starość nasza skóra i policzki opadają, przez co linia żuchwy staje się mało zdefiniowana. Zaś pyzata twarz może być postrzegana jako zbyt dziecięca.

Zabiegi w Azji: Ponieważ Azjaci mają z natury mniejsze i bardziej szerokie żuchwy niż Europejczycy, dla wielu Azjatek dobrym pomysłem jest wstrzyknięcie żelu w brodę - samo to nadaje ich twarzom bardziej trójkątny kształt. Czasami praktykuje się też wstrzykiwanie botoksu w mięśnie żuchwy, aby poprzez paraliż i zmniejszenie aktywności mięśni osłabić i zmniejszyć ich widoczność.

Zarówno na Zachodzie, jak i Wschodzie jednak chirurgiczna korekta jest bardzo droga, bolesna, niebezpieczna. Wiąże się z nią duże ryzyko powikłań i bólu do końca życia. Jednak mam wrażenie, że w Azji jest bardzo ceniona i więcej osób byłoby na nią chętnych niż w Europie.

 

4. Operacje specyficzne dla kontynentu

Zabiegi w Azji: Wstrzykiwanie botoksu w mięśnie łydek, aby były mniej widoczne. Ten zabieg zdobywa popularność w Korei, gdzie ogólnie preferowana jest bardzo chuda sylwetka. Zabieg jest "bezkrwawy" i relatywnie tani. Inny zabieg to zaokrąglanie czoła - ale to coś bardzo charakterystycznego dla samej Korei, większość Azjatek nie byłby nim zainteresowana.

Zabiegi w Europie i Ameryce: Plastyka odstających uszu. Coś co moi znajomi w Azji uznają z co najmniej dziwaczny pomysł, gdyż w Azji odstające uszy nikogo nie rażą i nie zwracają niczyjej uwagi.

Podsumowanie:

Czy widzicie pewien trend? Większość operacji na Zachodzie jest dużo bardziej "krwawa", przez co są droższe, wymagają bardziej specjalistycznej wiedzy i doświadczenia. W Azji wiele "operacji" opiera się na wykonaniu powierzchownego cięcia lub wstrzykiwaniu wypełniaczy. Nie jesteście przekonani? Zajrzyjcie na bloga dziewczyny z Singapuru, która po 6 godzinnej operacji całej twarzy poszła na... zakupy. Po prostu zmiany jakie dokonano na jej twarzy były relatywnie mało inwazyjne.

Ponieważ w Azji operacje są mało inwazyjne, są też dużo tańsze i nie wymagają od lekarzy długich lat praktyki; są zatem bardziej powszechne. Ponieważ np. zabieg korekty powieki czy wstrzyknięcie wypełniacza w grzbiet nosa są relatywnie nieskomplikowane i niedrogie, ilość osób, które mogą sobie na nie pozwolić, jest znaczna. Dodatkowo, na rynku Koreańskim nie brakuje klinik i salonów owe usługi oferujących.

Ile więc kosztują? W Korei korekta powiek kosztuje koło 1 miliona wonów. To nie jest dużo - nawet niskopłatne pozycje dają pensję koło 2-3 milionów. Korekta nosa to około 2-3 miliony. Korekta szczęki jest najdroższa i może kosztować nawet do 8 milionów koreańskich wonów. Jeśli ktoś chce zafundować sobie operacje całej twarzy, to całość wyniesie go koło 15-20 milionów.

Fakt, że operacje są finansowo dostępne, nie znaczy jednak, że wszyscy sobie je zrobią. O ile proste zabiegi, jak korekta powieki, są dość popularne, to zrobienie sobie nosa czy szczęki jest już bardziej kontrowersyjne. Nie wszyscy Koreańczycy są zwolennikami operacji plastycznych. Dodatkowo kulturowo mają zakodowane, że naturalne piękno jest najlepsze, więc gwiazdki, które sobie coś poprawiają zazwyczaj nie zdobywają takiego uznania. Chyba, że ktoś przechodzi totalną transformację z brzydkiego kaczątka - wtedy Koreańczycy wzdychają z zachwytu.

"Plastikowa" uroda Boom jest źródłem kontrowersji

Chciałam dla Was napisać ten tekst, ponieważ wydaje mi się, że w odniesieniu do Azji i do Europy używamy tych samych terminów, mimo, że często kryją się za nimi całkiem inne zjawiska. Kiedy w Europie myślimy o korekcie nosa, to oczami wyobraźni widzimy lekarza, który w ramach operacji wyłamuje nam kość z nosa. W Azji "zrobienie sobie nosa" często polega na szybkiej wizycie a salonie estetyki w celu wykonania powierzchownego zabiegu.

To nie jest tak, że Azjaci mają obsesję piękna i urody - jasne, pewien procent społeczeństwa ma, ale nie jest on znacznie większy niż na Zachodzie. Różnica polega na tym, że Azjaci mają prosty dostęp do oferty relatywnie tanich zabiegów kosmetycznych, które pozwalają osiągać pożądane w Azji cechy (w Singapurze są jednak niesamowicie drogie - plastyka nosa kosztuje 10 tysięcy dolarów! ), kiedy na Zachodzie nasza estetyka popycha nas w kierunku wymagającym bardziej "krwawych" i skomplikowanych praktyk.

Przez moje wszystkie lata w Singapurze spotkałam tylko 3 osoby, o których wiem, że poddały się jakimś zabiegom plastycznym. Nie jest to dużo, zważając na to, że nie jest to w Azji tematem tabu i osoby mówią otwarcie o takich doświadczeniach. Jedna znana mi Koreanka miała wykonany w młodości zabieg załamania powieki. Kolega miał wstrzyknięty żel w garb nosa (ale gdyby nam nie powiedział, to nikt by nie zauważył xD). Ostatnia osoba to żona jednego z moich byłych szefów, która robiła sobie masę operacji (między innymi szczęki oraz całkowitą zmianę kształtu nosa na prosty i bardzo zadarty), bo było ją zwyczajnie na to stać. Reszta moich znajomych woli wydawać swoje pieniądze jednak na inne rzeczy - imprezy, podróże, gadżety i markowe torebki.